سالگرد ازدواج مامانی و بابایی

دياناي عزيزم!حضورت تو زندگي ما شور و هيجان وصف ناپذيري بخشيده ,طوري كه من لحظه شماري ميكنم تا زود برسم خونه چشماي نازتو ببينم و ماماني هم كه دائم پيشته يك ثانيه هم ازت دور نميشه. تمام حرفامون تو خونه ,تو ماشين, با تلفن ,اس ام اس شده ديانا. امسال هم كه سالگرد عروسيمون تو هم بودي, خيلي زيباتر و به ياد موندني تر بود. جالب بود كه اولين چيزي كه خودت دستاتو بردي طرفش و گرفتي دسته گل جشنمون بود,آخه من گذاشتم كنارت تا عكس بگيرم ازت ديدم داري دستتو دراز ميكني و گلو گرفتي و كشيدي طرف خودت تا كنده شد . كيف كردم انگار دنيارو بهم دادن, سريع ماماني رو صدا كرد بهش نشون دادم كه چكار كردي. خيلي ذوق زده شده بود كلي خوشحال شد .يهو گير داد به من كه دستاشو نشستي هنووووووز؟بچم مريض مييييييييييييييشه!!!!!!! سريع تورو برد دستاتو شست.آخه ماماني خيلي حواسش به سلامتي تو هست.